De schijnacacia wordt in de volksmond vaak acacia genoemd. Of valse acacia. Dit worden immense bomen en ze bloeien prachtig met witte trossen vlinderbloemige planten en is daarmee een stikstofbinder. Uitgebloeid vormen ze mooie hangende bruine peulen. De boom wordt 25 meter hoog en 15 meter breed! De bladeren zijn prachtig oneven geveerd. Een genot om naar te kijken. Het bladerdak van de Robinia pseudoacacia is niet heel compact en laat gefilterd licht door waardoor altijd enkele lichtbundeltjes energie van de zon de bodem bereiken.
De stekels zijn overigens heftig en dan druk ik mij zacht uit. Je kan je er serieus aan verwonden. Ik snoeide ooit eens een tak en de dikke, lange en stevige doorn ging met gemak door mijn handschoen heen en perforeerde een aantal huidlagen in mijn hand. Enigszins overdreven wat die huidlagen betreft, want daar heb ik geen kennis van, maar het deed echt heel erg pijn. En dan was dit nog een kleinere doorn.
De schijnacacia is een goede bijenplant en de honing is erg lekker. De boom die ik heb is een zaailing, gekregen van de imker die mij het imkeren geleerd heeft. Het was een iel boompje toen ik hem kreeg. Inmiddels staat de schijnacacia vier jaar en is ontzettend gegroeid. Op een andere plek had ik er toen ook eentje geplant, aan de schuine kant van de greppel en die is stukken kleiner gebleven. Die grote is drie jaar geleden zelfs omgewaaid met wortel en al tijdens een storm. Rechtop gezet en hij groeit stug door. Toevallig staat hij op een redelijke plek voor het voedselbos. Alhoewel ik wel moeite heb moeten doen om deze schijnacacia mee te nemen in het ontwerp. Zo heb ik de walnoot bijvoorbeeld niet meegenomen omdat die ooit weg gaat. De Robinia pseudoacacia blijft, mede omdat het een grote stikstofbinder is.
Bij iedere overzichtsfoto een emmer ter referentie. Je kan tot twee keer klikken op een foto voor een betere weergave.
18 november 2020
Een wat rommelige foto. Die groene emmer op zijn kant stoort enorm terwijl de zwarte emmer ter referentie wegvalt. De rommel wordt veroorzaakt door het weghalen van de coniferen welke links op de achtergrond nog net te zien zijn.
Wat nu wel veel mooier is nu de coniferen weg zijn is dat de valse acacia heel erg mooi te zien is. Hij steekt goed af tegen de achtergrond.
Nog net te zien zijn de laatste verschrompelde blaadjes aan de top van de boom. De volharders. Je zou zeggen dat die het meeste in de wind staan en als eerste vallen, maar het zal denk ik te maken hebben met toch nog wat sapstromen die ze sterk maken?
De onderste takken heb ik weggesnoeid om de boom de hoogte in te jagen. Aan het zuiden laat ik de lage takken zitten zodat daar ooit een klimmer zijn gang kan gaan.
Reactie plaatsen
Reacties